Dit verhaal gaat over de waterzak en oude voetbalwetten.  De waterzak hoor ik u denken, ja de waterzak. Het zit namelijk zo, tot vandaag hebben we de waterzak nooit meegenomen. Brian had misschien een voorgevoel en nam de waterzak mee voor de wedstrijd tegen TOGB.  De bijgelovigen zullen nu zeggen, nooit meer meenemen, de realisten (en dat zijn er waarschijnlijk na deze wedstrijd weer een paar mensen meer geworden) zullen zeggen, naar TOGB volgende keer niet 1 maar 2 waterzakken meenemen.

De waterzak speelde ten slotte een belangrijke rol in deze wedstrijd.

Normaal een onmisbaar attibuut in een voetbalwedstrijd, hij brengt namelijk dode spelers weer tot leven (als ik vaker de tv beelden mag geloven). Maar vandaag hadden wij de zak dus (helaas) ook echt nodig.  Laten we eens naar de wedstrijd kijken.

Wedstrijden tegen TOGB hebben in het verleden al de nodige incidenten opgeleverd dus we waren gewaarschuwd.   We probeerden ons dus zo goed mogelijk op onze kwaliteit te concentreren en dat is goed voetbal spelen.  We merkten wel al gelijk dat de tegenstander zeer fel speelde, kort erop, maar dat deden wij ook.  We speelden heel erg ver naar voren waardoor het achter soms erg moeilijk werd.  De wedstrijd kon alle kanten op.  Tijdens een ontsnapping van Jelle werd hij aangetikt en de scheidsrechter niet partijdig op dit moment gaf ons een penalty.  Die werd keihard door Kay in de touwen gejaagd, een heerlijke opsteker.  TOGB zette nogmaals aan en kreeg op randje 16 m. een vrije trap.  Wij waren de muur vergeten en het keiharde schot werd door Vince tegengehouden maar sprong richting 2 vrijstaande TOGB spelers waarvan een speler zich niet bedacht en gelijk weer uithaalde en weer gestopt door Vince, een wereldredding.  Een oude voetbal wet zegt als de thuis fluitende scheids een penalty geeft aan de tegenpartij dan krijg je er ook een tegen. En die voetbalwet werd waarheid, doordat een speler van TOGB naar de grond ging. Daarbij werd  Vince in het gezicht geraakt.  De waterzak kon zijn optreden maken en Vince helpen met zijn bebloede lip.  Vince was echt geraakt en moest nu gelijk aantreden om de penalty te stoppen.  En dat deed hij ook nog eens weergaloos, super goed.  We stonden dus nog voor en toen we al in de 36^e minuut zaten en iedereen ging roepen om te fluiten voor rust, schoot Jelle op fantastische wijze hoge lob over de keeper de 2-0 in.

Waren we er nu gerust op ?  Nee, het was namelijk tegen TOGB. De 2^e helft begon al heel slordig want we hadden geen vlag en geen vlagger en daar profiteerde TOGB al vrij snel van door een voorzet te geven – wellicht door een buitenspel staande speler (en we kunnen het niet navragen aan de vlagger) en deze werd direct verzilverd 1-2 !

In diezelfde minuut kunnen we op 3-1 komen als Jelle een voorzet geeft aan Rick die centimeters naast gaat.  Of het hier door komt weten we niet maar de aanval daarop volgend wordt Jelle bij de voorzet die hij geeft, neergehaald en krijgt een schoen in z’n bovenbeen en heeft flinke pijn. De scheids laat echter doorspelen en Jelle is daar niet blij mee.  De goede eigenschap die hij heeft is dat hij niet tegen onrecht kan, de minder goede dat hij het recht dan wil gaan halen en dat had hij nu niet moeten doen tegen deze scheidsrechter.  Jelle kon voor 5 minuten naar de kant en de wedstrijd kantelde.  Plotseling kwamen we in de verdrukking en bij een hoge bal werd Vince aangevallen – in de 5 meter – maar scheids liet doorspelen 2-2.  Daarna vloog de ene bal na de andere op onze goal maar steeds naast of Vince zat er goed tussen.  Die zat er plotseling letterlijk tussen toen een speler van TOGB doorliep op Vince en een schoen in z’n gezicht plantte. 

De waterzak deed wat hij kon maar wat op TV wel altijd lukt, lukte nu niet. Hevig bloedend moest Vince de wedstrijd staken en werd Finn onze nieuwe keeper.

Normaal gesproken is het dan over en uit, vaste spits en vaste keeper eruit, belangrijke middenvelder opofferen om in de goal te gaan staan, moraal geknakt,  aangeslagen en met 7-2 naar huis, weg kampioenschap.  Maar daar komt hij weer – een oude voetbalwet zegt dan, dat het niet gemakkelijk winnen is van de underdog. 

Brian had de mannen opnieuw neergezet en waar ze het vandaan haalden is niet bekend, de jongens speelden als mannen en TOGB kreeg geen kans meer.  En die een of 2 kansjes werden door Finn vakkundig gevangen, alsof hij al jaren in het doel staat.  Sterker nog de meeste kansen waren voor ons.  Zeer goed werk van Collin die fantastisch speelde samen met Miquel die pass na pass afleverden aan Storm, de nieuwe spits, die speelde weer door aan Rick, Rick terug naar Sjors en als TOGB er uit kwam, dan kwam Kay alweer aanzetten.  Soms vergaten ze zelfs om een schot op doel te geven zo mooi waren ze aan het overspelen.  Met hangen en wurgen hield TOGB de 2-2 en uiteindelijk was dat ook de eindstand.  Er werden gelukkig ook geen nieuwe trucken meer  uit de ‘goedgevulde’ TOGB doos gehaald om toch nog te kunnen winnen.

Toen de kruitdampen opgetrokken waren van het slagveld bleef over :

1. Dat oude voetbalwetten nog altijd actueel zijn
2. De wetenschap dat als alles lijkt tegen te zitten het toch nog kan meevallen (deze kon wel van Cruijff zijn !)
3. Vince met z’n wonden (beterschap Vince), maar ook met de complimenten van zelfs het thuispubliek, in alle opzichten ‘the man of the match’.
4. Jelle die een belangrijke les heeft geleerd en voortaan z’n mond houdt tegen de scheids. 
5. De waterzak, leeg maar niet voldaan, speler helaas niet opgelapt.
6. En last but not least : een klein uurtje later hoorden we dat Oliveo dure punten had verspeeld en dat wij ons dus ‘herbstmeister’ mogen noemen !

Jongens proficiat, ga zo door, wij hebben van jullie genoten deze eerste periode.