De datum van zaterdag 2 juni 2018 stond al enige tijd met rood omcirkeld in menig agenda van spelers en ouders van de C1. Na de winst de week ervoor op en bij Sportlust ’46 werd het duidelijk dat de eerder afgelaste wedstrijd tegen TOGB op 2 juni alsnog gespeeld moest worden om uit te maken wie eerste in de competitie zou gaan worden: Nieuwkoop, dat al uitgespeeld was, of Nootdorp, dat de voorafgaande weken sinds de thuiszege op Nieuwkoop aan een reeks mooie overwinningen bezig was. De voorsprong van Nieuwkoop bedroeg twee punten, zodat niets anders dan een overwinning op TOGB nodig was om het kampioenschap binnen te slepen. Daarvoor moest ‘alleen nog maar even’ gewonnen worden, uit, van TOGB, de nummer 10 van de competitie.   Maar van onderschatting zou dit maal geen sprake zijn.

Compleet en met een geducht aangevulde reservebank  van C2 spelers toog een gespannen, maar gemotiveerd gezelschap rond vijf uur richting Berkel. De wedstrijd was in verband met het thuistoernooi van TOGB verzet van 11.30 uur naar 18.00 uur. Ter plekke bleken de omstandigheden ideaal voor een heerlijke voetbalpot: droog, half bewolkt en  18 graden. En een écht voetbalveld!

Na de gebruikelijke warming up en een laatste peptalk van coaches Ton en Mike in de kleedkamer was het tijd voor de spelers om dé wedstrijd van het seizoen te spelen. En al snel in de wedstrijd bleek dat de tegenstander er zelf ook best zin in had! Dit waren geen koekenbakkers, maar jongens die goed gegroepeerd voetbalden met balvaardige, gevaarlijke aanvallers. Die tiende plek leek in die eerste minuten niet de verhoudingen goed weer te geven. Verdedigend stond het bij SV echter als een stenen huis, met Kay die als aanvoerder voorop ging in de strijd en zijn team op sleeptouw nam, Jip en Luca die foutloos speelden en alle ballen uit de aanvallen haalden en  Wesley die alles wat voor zijn voeten kwam ‘stofzoog’.  Wat TOGB ook probeerde, ze kwamen er niet langs.  Langzamerhand begonnen de geel-zwarten (TOGB speelde dit keer geheel in het zwart) meer en meer aan te dringen en werd de slag om het middelveld, met Finn, Sjors en Colin in ‘ons’ voordeel beslist en werd er heerlijk op los gecombineerd en werd ook steeds meer de diepte gezocht –én gevonden.
Rond de tiende minuut was het zo ver: Koen brak na een pass van achteruit op links door en wist de achterlijn te halen. Daar volgde een lage voorzet die voorbij aan Ricky, maar niet aan Storm daarachter ging. Klassiek haalde hij uit op goal en scoorde. SV stond voor en was op koers voor het kampioenschap!   

Maar zo eenvoudig ging dat niet. TOGB legde zich niet zo maar bij een nederlaag neer en begon ook meer gas te geven. Maar meer dan één schot op Vince, onze goalie, werd door de verdediging niet toegestaan. Die bal werd trouwens bijna achteloos klemvast gepakt. Het spel bleef op en neer golven en een 1-0 voorsprong is fijn, maar niet écht comfortabel. Meer zat er, ondanks een aantal goede aanvallen, de vele gevechten om de bal en halve kansen echter in de eerste helft niet in. Zo gingen we dus de rust in.

Een kwartiertje en een motiverende speech van de coaches later, begon SV aan de laatste helft van dit seizoen. De heren straalden uit dat het nú ging gebeuren:  de dood of de gladiolen (om een van Nederlands topcoaches te citeren).  Er werd dus door SV gas gegeven. Inmiddels waren Jelle, Miquel en Lars binnen de lijnen gekomen. Het tempo van balcirculatie ging omhoog en al snel liep TOGB alleen nog maar achter de feiten aan. Achteraf kan je wel zeggen dat het niet anders kon dan dat er snel doelpunten zouden komen, maar voor de fanatieke en gespannen supporters langs de lijn was het wel een bevrijding toen de 2-0 viel. Dat was na heerlijk combinatiespel. Koen gaf de bal mee in de loop aan Jelle, die vond de inmiddels naar voren geschoven Wesley en die tikte de bal eenvoudig maar resoluut in het goal.
Nóg was het niet gedaan. TOGB bleek gewoon een goede ploeg te hebben die ook op dat moment nog goed mee voetbalde en zeker niet overlopen werd. Maar de C1 is gaandeweg deze competitie steeds ongenaakbaarder geworden. Achterin zit het goed dicht en voert Kay de verdediging aan en zijn Luca, Lars, Jip en Sjors vasthoudende verdedigers,  het middelveld lijkt met Finn als regisseur en Colin en Wesley als opkomende en doelgevaarlijke spelers altijd net even iets creatiever dan de tegenstander, en voorin zijn Jelle en Koen ultrasnelle aanvallers, is Storm vaak –ook vandaag weer- doeltreffend en is Rick balvast en creatief.  
Het was dan ook niet verwonderlijk dat niet lang na de 2-0 er al weer een doelpunt gevierd kon worden. Wederom werd een mooie combinatie, uitmondend in een ‘chip’ van Koen over de keeper heen beloond met een doelpunt, al was de laatste voet tegen de bal dan van een verdediger.
Het publiek langs de lijn dat de geel-zwarten gunstig gezind was kon hierna geruster ademhalen, want de buit kwam steeds meer binnen! En dus werden er voorbereidselen getroffen voor een uitbundige huldiging. Alhoewel de wedstrijd nu wel gespeeld was, bleven de heren geconcentreerd  en goed samenspelend voetballen. Meestal volgen de kansen dan vanzelf. Zo ook nu. Jelle brak op rechts sterk door, ontdeed zich van zijn tegenstander, kwam op de keeper af en schoof de bal onder hem door: 4-0. En het slotakkoord kwam vlak voor tijd: Koen wist na weer goed combinatievoetbal de bal tot ergernis van de keeper in de hoek te plaatsen: 5-0. De wedstrijd was gespeeld, het kampioenschap gewonnen! Het feest kon beginnen. Na de huldiging op het veld en het uitreiken van bekers voor alle spelers en de wisselspelers, werd er afgereisd naar SV, waar de huldiging van de heren onder genot van pizza en een ‘cola-shower’ werd voortgezet.  De trotse coaches Ton en Mike zagen dat het goed was. Het bleef die avond nog lang onrustig in Nootdorp….

Een grote blijk van waardering voor de genoemde wisselspelers is nog wel op zijn plaats: de heren Thomas, Mark en Joep waren opgetrommeld om bij blessures in te vallen. Het was niet nodig, maar ze waren er, zoals wel vaker dit seizoen, wel bij.  

Tenslotte: een verslag, hoe uitgebreid ook, kan nooit helemaal recht doen aan de inspanningen van álle spelers, al was het maar omdat het geheugen te kort schiet –althans, het mijne.
De mooiste goal begint vaak achterin, met het afpakken of onderscheppen van de bal door de verdediging. Voetbal is een teamsport, en dit team heeft het echt allemaal samen voor elkaar gekregen!  Geen overwinning zonder goede samenwerking  en de bereidheid om voor elkaar te knokken. En last but not least: een hoop plezier maken!
Iedere speler heeft daaraan bijgedragen.  Voor nu even zijn het “onze helden”.