Afgelopen zaterdag speelden we een wedstrijd met 2 gezichten, zoals dat zo mooi heet.  Bij het eerste gezicht stonden de tranen ons in de ogen – ook door de harde wind – en het tweede gezicht lachte ons goed toe – maar helaas lachten wij niet als laatsten.

We moesten al vroeg verzamelen – het was toen nog nacht – en dat dacht de scheidsrechter ook, die kwam pas ruim na het officiele begin van de wedstrijd opdagen. 

Toen we op het veld kwam waaide het, wat zeg ik, het stormde en net als op de fiets is het lekkerder om de wind in de rug te hebben, dan dat je er tegenin moet beuken.

Wij kozen ervoor om de eerste helft tegen de wind in te knokken en hopen op weinig tegengoalen en dan in de 2^e helft toe te slaan.  We begonnen aan de wedstrijd zonder Rick en zonder de zieke Finn maar hadden Bink als extra aanvalskracht.  Dat liep in de eerste minuut gelijk goed toen Jelle doorbrak op links na een listig balletje van Bink maar daar kwam al gelijk de wind om de hoek kijken, die blies stormachtig,  precies op deze hoek en schieten lukte echt niet.  De wedstrijd kantelde al vrij snel daarna, want er waren een paar spelertjes, nou ook een paar kerels, die heel behendig en snel de bal richting Vince speelden waarbij Vince nog een pracht redding kon laten zien op een keihard schot.  We hielden het echter niet heel lang vol en al snel viel de 1-0 en de 2-0.

Het was heel zwaar voor onze jongens om steeds tegen de wind in te moeten rennen steeds als ze voorbij de bank kwamen waren ze als jonge honden aan het hijgen en aan het puffen als oude mannetjes.  Helaas viel ook de 3-0 en ook nog de 4-0.  Eigenlijk een gemakkelijk spelletje, de bal zwaait over de verdediging of door de verdediging  en maar doorrennen op de goal. Schiet de verdediging de bal weg, waait die er in een mum van tijd weer terug.  Probeer maar eens een bal de zee in te schieten als de wind van zee blaast, onmogelijk, het was dus keihard knokken voor onze jongens.  En hierbij moet gezegd worden dat Vince nog een paar geweldige reddingen verrichtte anders had het ook 5 en 6-0 kunnen staan.

Maar goed, wat zij kunnen dat kunnen wij ook, hebben we ze in de rust gezegd en we maken er minstens ook 4 zeiden we en de jongens luisterden fantastisch …. (wat we helaas niet gedaan hebben is erbij te vertellen ‘geen tegengoals meer’ !).

En we begonnen goed, we voelden nu die wind in de rug en dan vlieg je en de tegenstander voelde opeens, hallo dit is niet zo gemakkelijk.  In het begin waren onze passes nog veel te hard, maar op een gegeven moment gingen de steekballetjes op Jelle goed lopen en uit zo’n actie kon hij nog net de bal op zij leggen aan Storm die mooi intikte en onze ban van 3 helften zonder te scoren was gebroken 4 -1 .  Even later was Jelle weer los en scoorde hij de 4-2.  Het ging prima lopen en wij genoten vooral van de driehoek die voor de bank plaats vond tussen Collin, Jip en Joep.  Komen we gelijk bij de man of the match want doordat de bal snel van achteren naar voren werd gespeeld kon de linkshalf worden overgeslagen, daar stond Joep.  Joep trok echter naar binnen waardoor Collin op Jip speelde, Jip speelde terug op Joep en Joep kon van hier het spel verleggen naar het midden via Miguel naar Kay, of terug naar Jip en hem de diepte in te sturen of direct naar voren om Jelle weg te sturen. En keer op keer ging dit goed, en had Vredenburch het nakijken.  Door dit slimme spel van Joep die de wijze lessen van Cruyff in de praktijk bracht (namelijk er moet altijd een driehoek zijn zodat je altijd naar 2 mensen de bal kwijt kunt) is Joep man of the match geworden.

Het ging dus lopen bij ons en we voelden al een sensatie in de lucht hangen, maar plotseling weer een doelpunt aan de andere kant.  Bal viel gelukkig en werd in de verre hoek erin geprikt.  Toch verontrustte ons dat niet.  Op het middenveld een overtreding op Jelle die niet wachtte op het fluitje van de scheids (heeft al die uren voetbal kijken toch geloond) en hij stuurde gelijk Kay weg in de diepte achter de verdediging en Kay ramde de bal in de touwen 5-3.  Het kon nog steeds.  Zelfs nog toen Vredenburch – hoe is het mogelijk – ook nog de 6-3 erin schoot.  Er waren nog maar een paar minuten te spelen maar hadden we kunnen winnen ?  Ja, gemakkelijk. Want nu komt het, weer wordt Jelle weggestuurd door Miquel -die prima speelde als middenman- en scoort 6-4 .  Een paar tellen later rukt Kay op, identiek aan zijn eerste goal en wij telden hem al en waren heel verbaasd dat Kay naast schoot, normaal vliegt die er altijd in (dat hat 6-5 moeten zijn).  Weer even later een mooie actie van de driehoek, Collin, Jip, Joep en Joep terug  naar Jip, Jip naar Jelle die doorloopt naar de achterlijn terwijl Jip richting 11 meter loopt, Jelle ziet Jip vrij staan en passt terug op Jip, die misschien een beetje schrikt van de kans. Jip weet precies daar de bal te schieten waar de keeper staat (zoals Robben ooit op een teen schoot, schiet Jip nu op de punt van een schoen) maar dit had dus 6-6 moeten zijn.  Zijn we er dan ?  Nee, we krijgen nog een corner, die wordt hoog voor de pot geslingerd en door de grootste jongen van Vredenburch (zijn vrouw en kinderen zaten op de tribune – lezers dit is een grapje) weggekopt …. maar in eigen doel.  Volgens onze spelers en ook een aantal ouders op de tribune had deze bal ruim de eigen doellijn gepasseerd, alvorens hij er weer uit werd geknald.  Dat was dus 6-7 geweest.  Dat deze goal niet wordt goed gekeurd is balen maar ja, je speelt uit, de tegenpartij wankelt, nog maar een paar minuten op de klok,  dan kan het zo zijn dat de scheids net niet goed keek…..

 Ik vergeet nog te vermelden dat halverwege de 2^e helft ook nog een keer heel duidelijk een bal met een arm van een speler wordt tegengehouden wat volgens onze spelregels een penalty hadden moeten opleveren.  Dat wil in ons geval niet zeggen direct een goal maar met 6-7 als einduitslag hadden we die dus nog rustig kunnen missen ook.

Kortom  het was een wedstrijd waar alles in zat, spektakel, veel doelpunten, foute en goede acties, emoties (jongens als de scheidsrechter een besluit heeft genomen, bewust of onbewust gaat hij dat echt niet meer veranderen doordat een snotaap van 12 gaat roepen dat hij blind is of iets dergelijk , moeten we niet doen – ouders geef dit door !) en nog een opstootje op het einde van de wedstrijd.  Ook in de wedstrijd zelf werd er hard gespeeld, niet altijd even fair van sommigen tegenstanders maar daar moeten we maar aan wennen, het was in ieder geval een goede leerschool en ik durf nu al al te voorspellen dat onze jongens tot op het bot gemotiveerd zijn om thuis sportief revanche te nemen op Vrendburg.

Rest mij alleen nog de huiskamervraag:  moet we volgende keer eerst beginnen met tegenwind of toch liever eindigen met tegenwind ?  We horen graag jullie mening.

Joep, proficiat met jouw verkiezing tot ‘man of the match’.