Vandaag heeft de E3 - in de tiende competitiewedstrijd - zijn eerste verlies moeten incasseren. Het is in deze belangrijke wedstrijd tegen de nummer 2 niet gelukt om het succes van de afgelopen maanden voort te zetten. En dat doet pijn. Zeker omdat Zoetermeer daardoor de koppositie van ons overneemt en Wilhelmus de kans krijgt om aan te sluiten (gedeelde tweede plaats).

Vanochtend vroeg rond 07.00 uur ontvangen we het bericht, dat Marlon zich niet goed voelt. En na enig twijfelen moet men in huize Moonen vaststellen, dat meespelen er voor Marlon vandaag niet inzit. Ontzettend jammer! Voor de rest van het team, maar vooral voor Marlon, natuurlijk. Met zo'n belangrijke wedstrijd wil je natuurlijk meevoetballen. Maar wat niet gaat, dat gaat niet! Gelukkig hebben we verder geen afmeldingen, dus we hebben acht spelers. En dat is prima, hoewel Viggo nog steeds niet helemaal hersteld is...

Tijdens de rit naar Zoetermeer wordt het licht en je merkt, dat het een mooie dag wordt. Het vriest licht, maar omdat er geen wind is, voelt het niet echt koud aan. Bij aankomst blijkt dat de velden bedekt zijn met een dun laagje rijp. Maar ze lijken desalniettemin prima bespeelbaar.

In de 'gehuurde' kleedkamer (€10,- borg) gaan de voetbalschoenen aan en de winterjassen uit. Ondertussen krijgen de jongens tactische en strategische aanwijzingen van Jeroen. Hij maakt daarbij gebruik van een heus magneetbord, waarmee je duidelijk kan aangeven hoe bijvoorbeeld een aanval het best kan worden opgebouwd. De jongens luisteren aandachtig en mengen zich geïnteresseerd in de discussie. Werkt prima! Ik zeg: standaard in de teamtas, dat bord!

De jongens betreden het witte veld en beginnen aan de warming up. Al snel blijkt, dat het veld door die rijp spekglad is. Niet zozeer voor de spelers, maar voor de bal! Dat zal wel even wennen zijn.

De zon staat inmiddels laag aan de hemel en schijnt op het moment van de aftrap recht bij Milan in de ogen. Extra goed opletten voor afstandsschoten dus! Bo is eerste wissel en ziet vanaf de zijlijn hoe zijn vrienden moeite hebben met de tegenstander en de veldcondities. Vanaf minuut 1 is al duidelijk, dat het niet echt lekker loopt bij onze E3. Pasjes zijn slap en niet op maat, aannames zijn twijfelachtig, de weg naar voren wordt niet goed gevonden en mede door het gladde veld worden de spaarzame aanvallen maar nauwelijks gevaarlijk.

Zoetermeer lijkt beter om te kunnen gaan met de veldcondities. Bovendien zijn ze sterk in het onder druk zetten van hun tegenstander. Daardoor loopt de opbouw niet zoals we dat de afgelopen maanden zo gewend zijn van ons team. In de 3de minuut valt dan ook al de eerste tegengoal. Oei! 1-0. Dat is wel erg snel! Dus koppen erbij en in de tegenaanval!

Maar juist die tegenaanval wil niet goed lukken. Nootdorp probeert het wel, maar wordt niet echt gevaarlijk. We krijgen wel relatief veel corners, maar daar volgt eigenlijk ook geen dreiging uit. Corners zijn überhaupt niet zo'n sterk wapen van de E3.

In de 18de minuut valt de 2-0. Een bijna identiek doelpunt. Weer een tegenvaller. Maar twee doelpunten tegen is eigenlijk nog niet zo heel erg. Wat erger is, is dat WIJ niet scoren. En eigenlijk zelfs nauwelijks kansen creëren. Dat wordt ook alleen maar lastiger, omdat Zoetermeer zich soms met alle spelers tegelijk terugtrekt op eigen helft.

De scheidsrechter fluit (nogal vroeg) af en Jeroen roept de jongens snel bij elkaar. Zijn praatje is duidelijk anders dan anders. Hij geeft de jongens mee, dat het vooral aan inzet ontbreekt. Juist tegen teams als Zoetermeer moet er hard gewerkt worden "Verliezen is geen schande, maar we moeten de huid duur verkopen!". Met een positieve yell en klaar voor de inhaalrace stelt het team zich op voor de tweede helft.

En die tweede helft begint beter! Dat moet gezegd. De jongens zijn actiever en zetten die extra stap die zo hard nodig is om van deze tegenstander te winnen. In de 6de minuut van de tweede helft volgt de beloning: een goed opgezette  aanval resulteert in een mooi doelpunt van Viggo. Zo! Die zit! En nu weer doorpakken. Dat hebben we de laatste tijd vaker laten zien, dus dat moet nu ook weer kunnen.

In de rest van de tweede helft gaat het spel over en weer. Maar beide teams dringen eigenlijk nog nauwelijks tot het doel door (hoewel Milan nog wel twee ballen uit de hoek moest tikken). Er volgt voor beide teams nog een aantal spannende momenten voor de goal, maar je voelt dat er geen doelpunt meer inzit. Zoetermeer begint vanaf de zijlijn al af te tellen. De coach smeekt de scheidsrechter herhaaldelijk om het eindsignaal. En uiteindelijk, tijdens de laatste aanval van Nootdorp geeft hij er gehoor aan. Eindstand: 2-1

Mannen, we hebben wel eens betere wedstrijden gespeeld! Jammer dat ons spel juist vandaag niet goed uit de verf kwam. Dat is mede 'te danken' aan de redelijk sterke verdediging van Zoetermeer. Een lichtpuntje is, dat wij nog een wedstrijd moeten/mogen inhalen. En dat betekent, dat we zaterdag tegen Graaf Willem II VAC de stand weer recht kunnen trekken. Ik zou zeggen: daar gaan we voor!

Enne... thuis pakken we ze terug!