1-Hoekschop DHL P1230040

2-Kaj start met opbouw P1230041

3-Milan trapt uit P1230051

4-Rust P1230053

5-Bo in actie richting doelpunt P1230059

6-Yonah bereid doelpunt voor P1230064

7-Penalty Micah P1230072

8-Penalty Niels P1230076

Het is al weer 6 weken geleden sinds de E3 de spannendste pot voetbal uit de vaderlandsche geschiedenis afleverde. Toen wisten onze jongens bij Concordia een 4-1 achterstand bij rust, in de tweede helft om te buigen naar een 4-5 overwinning. En vandaag hebben ze opnieuw - aan diezelfde Brasserskade te Delft - het onmogelijke mogelijk gemaakt: de E3 wint in een zenuwslopend duel de uitwedstrijd tegen DHL E3 met 3-6!!

Ogenschijnlijk scheppen de heren er een bepaald genoegen in om - zo om de anderhalve maand - supporters en teamleiding op een ondragelijke spanning te trakteren. Want 6 weken vóór Concordia laten ze DWO E4 (in onze eerste competitiewedstrijd nota bene) met 2-4 vóór komen, waarna ze in de laatste minuten alsnog de 5-4 winst weten te pakken. En nooit bespeur je tijdens of na die thrillers ook maar een spoor van medelijden met ouders, grootouders en andere familieleden. Zij die acuut lijden aan verhoogde stress niveaus, hartritmestoornissen of paniekaanvallen.

De werkelijkheid is, dat de jongens er vaak hard voor moeten knokken om het hoofd boven water te houden of zelfs te krijgen. De spanning ontstaat natuurlijk niet met opzet, maar door het enorme doorzettingsvermogen bij alle 9 van de E3. Dat doorzettingsvermogen heeft er tot nu toe voor gezorgd, dat er nog geen enkel punt in de competitie verloren is gegaan. De jongens geven nooit op en mede daarom hebben ze tot nu toe alle wedstrijden in de competitie gewonnen. En dat is - met acht wedstrijden op de teller - een zeer knappe prestatie!!

En dan nu het wedstrijdverslag. Want na al die euforische teksten zou je haast vergeten, dat er een heuse wedstrijd van 2x25 minuten aan de winst voorafgegaan is:

Het is 23 januari 2016 en het is al vroeg lente. De zon schijnt, het kwik stijgt, de wind ligt en de grassprieten staan er prima bij. Ietwat vochtig, maar zeker niet te drassig. Kortom: prima voetbalweer!

Helaas is Viggo nog niet helemaal hersteld van een griepje, maar hij staat er wel! En om er langzaam in te komen staat hij eerst - samen met Bo - als wisselspeler geduldig langs de zijlijn. De scheidsrechter neemt de tijd om het veld te betreden. Maar eenmaal op de middenstip aangekomen kan het spel beginnen. En de start is weer prima. In de tweede minuut landt er bij de tegenstander al een bal op de paal. Dat is de eerste kans, maar er zouden er nog veel volgen.

Nootdorp domineert. Er wordt goed gecombineerd en de jongens laten de bal alle hoeken van het veld zien. En ook al is DHL bij vlagen goed en vooral aanvallend sterk (we krijgen een gevaarlijke corner tegen in de 5de minuut), ons team staat zijn mannetje. We zien in de eerste 10 minuten een paar schitterende aanvallen met een paar goeie kansen. Maar helaas: de bal gaat er niet in. Mede dankzij de uitstekende keeper van DHL.

Maar dan, in de 13de minuut, valt de 1-0. Een maffe goal waarvan ik het verloop niet goed kan beschrijven. De bal rolt rustig en opvallend tussen een aantal spelers door en vindt zijn weg over de doellijn. Jammer! We staan achter. Maar dat is geen rede tot paniek. We hebben al vaker laten zien dat we van een achterstand terug kunnen komen, dus dat kan nu net zo goed.

Bo en Viggo komen erin voor Marlon en Kaj. Bo is gretig en zorgt binnen een minuut voor de gelijkmaker. Prima goal. En nou wij, zou je zeggen. Maar helaas komt DHL steeds beter in het spel. Vooral hun spits (Lucca...?) is gevaarlijk en ik meen, dat hij het is, die 5 minuten voor rust de 2-1 aantekent. Daarna regent het nog kansen voor sv, maar het zit ons niet mee; we gaan - na 26 minuten op de klok - met een achterstand de rust in.

Na de limonade verzekert Jeroen de jongens, dat we nog makkelijk kunnen winnen. En iedereen kent dat verhaal natuurlijk al, maar toch doet het het team zienderogen goed, om het nogmaals te horen. Het vertrouwen groeit en gloeit in de ogen. En met een luide yel betreden ze weer het veld. Daar staat de scheidsrechter al klaar voor de tweede helft.

De jongens gaan enthousiast van start, maar het moet gezegd: ook al speelt de E3 bij vlagen prima voetbal, DHL heeft in deze fase van de wedstrijd de zaken beter op orde. Gelukkig houdt Milan - samen met de topverdediging - zijn goal nog lang schoon en krijgt Marlon nog een mooie kans ("weer die keeper"!). Maar uiteindelijk wordt het in de 35ste minuut toch 3-1. De frustratie wint bij spelers en publiek zichtbaar terrein. Maar niet bij onze coach! Hij moedigt de spelers aan en houdt ze bij de les. En zo komt het, dat onze E3 vanaf minuut 41 aan een ware inhaalrace begint!

Yonah maakt de o zo belangrijke 3-2. En zoals zo vaak leidt dit doelpunt tot een fysieke, maar vooral ook psychische opleving. Twee minuten later maakt Marlon de 3-3. Hoe is het mogelijk! Gaat het ze dan weer lukken? Je durft het niet hardop te denken, maar je voelt dat het kan. De minuten kruipen vooruit, maar helaas zonder resultaat. Ik merk, dat ik me in de 49ste minuut al voorzichtig neerleg bij een gelijkspel, maar dan scoort Bo uit een mooie actie van Yonah de 3-4. Yes! Of eigenlijk: YEEEEEEEES!!! Ze flikken het weer.

Inmiddels is op mijn horloge de tijd om, maar de scheidsrechter laat doorspelen. Uiteindelijk zelfs 3 minuten. Dat geeft Bo en Marlon mooi de gelegenheid om nog even de 3-5 en de 3-6 te maken. Hulde!!